‘Hier en nu. Daar gaat het om, Koekoek. Je kunt wel snakken naar de lente, maar je moet het doen met wat het is. En dat is hier zo slecht nog niet. Het is lekker warm en op de radio klinkt il Concierto de Aranjuez van Joaquín Rodrigo. Met je neus voor het raam starend naar de dwarrelende maartse sneeuwvlokjes. Vrouw Holle schudt haar kussens. De tijd van de grote schoonmaak komt er echt aan. De keukenstoelen naar buiten, de matrassen erop. Struische vrouwen die met de mattenklopper de winter eruit meppen alsof hun leven ervan af hangt. Specht roffelt mee op het ritme van Rodrigo’s Spaanse gitaar’.
‘Nou Fries, die grote schoonmaak is niet meer van deze tijd. En ik zou liever in Aranjuez zíjn dan er naar luisteren. Ze hebben daar van die lekkere aardbeien, weet je dat? Zomerkoninkjes. En wist je dat er al in de zomer van 1851 dagelijks een trein vol aardbeien naar Madrid reed voor de koning en zijn gevolg? Maar inderdaad, laten we het over het hier en nu hebben. Ik hoorde dat mevrouw een wandeling in de sneeuw heeft gemaakt en dat ze spinragjes gezien heeft waarop de sneeuwvlokjes bleven liggen. Een Vlaamse kantklosster zou het niet kunnen namaken. Ze kan daar lyrisch over doen, maar spinnenwebben in huis, die ragt ze resoluut weg’.
‘Weet je Koekoek, we gaan het eens van de positieve kant bekijken. We gaan iets doen voor al die mensen die in de crisis zitten te blauwbekken en die niet meer weten wat zeven vette en zeven magere jaren zijn. Met Pasen doen we alsof wíj de klokken zijn die terugkomen uit Rome en gaan we kwistig met eieren strooien. Ik heb alles al geregeld. Roodborst, Groenling en Boomklever voorzien ze van een vrolijk kleurtje, Eekhoorn en Harrie Konijn verstoppen ze op een verrassend mooi plekje, Specht tikt ook een eitje mee en wij zorgen voor een vulling vol hoop en vertrouwen, met in het midden een helder lichtpuntje. Wat zeg je daarvan’?
‘Oh Fries, ik krijg het helemaal warm van binnen. Vanaf witte donderdag hou ik mijn snavel strak dicht, zodat ik er op eerste paasdag uit volle borst tegenaan kan’.
‘Zo ken ik je weer Koekoek. By the way, je hoeft er niet op je paasbest uit te zien, hoor. Daar is het nog te fris voor. Bovendien past je vorige outfit nog heel goed. Beetje altmodisch, dat wel. Maar daar trekken we ons niets van aan’.
‘Fries, het water loopt me in de mond’.
‘Even wachten, snoeperd, we zitten nog volop in de vastentijd. Vandaag zul je nog op een palmtakje moeten bijten’.
‘Nee, dat bedoel ik niet Fries. Ik denk aan die sappige zomerkoninkjes’.
‘O, o, je gaat weer te hard, Koekoek. Hier en nu, weet je nog? Eerst Pasen’.
‘Bedhankt voer die blumen’.
Maart 2013
Voor wie het verhaal van de paasklokken niet meer kent:http://www.marioncoenen.nl/passages/index.php/120402/