‘Je zult een kroonjaar te vieren hebben in coronatijd. Dat is niet leuk, Koekoek. Mevrouw heeft diverse opties de revue laten passeren. Niets kan. En als cadeautje is een concert of een uitje altijd welkom. Niets van dat alles. Toen bedacht meneer toch nog iets leuks: een nieuw huis voor haar tijgerwormen.’
‘Goed idee, Fries. Die huisvesting liet nogal te wensen over. En met al dat Herenboerenafval moeten ze hard werken.’
‘Hebben ze lekker veel te eten, bedoel je. Wist je trouwens dat wormen hermafrodiet zijn?’
‘O nee, wist ik niet. Dat doet me denken aan Ryanne van Dorst. Zij noemt zichzelf geen man, geen vrouw, maar hermafrodiet. En ik las laatst een interview met iemand die niet over zichzelf wil spreken als hij of zij. In plaats daarvoor wenst hij/zij het woord hen te gebruiken. Hen liep naar de koelkast en pakte er een biertje uit. Klinkt in mijn oren een beetje vreemd. In de eerste plaats is hen onbetwist van het vrouwelijke geslacht en bovendien een persoonlijk voornaamwoord meervoud. Ik kan me voorstellen dat je mannelijk en vrouwelijk in één lichaam als meervoud ziet, maar toch. Ik vind het een beetje verwarrend.’
‘Wat je zegt, Koekoek, misschien kunnen wij eens creatief aan de slag. Laten we  kijken wat het alfabet oplevert:

A – aij, valt af. Ai! Dat begint al goed.
B – bij, valt af. Bestaat al en is vrouwelijk.
C – cij, valt af.
D – Dij, valt af. Is een verouderd persoonlijk voornaamwoord (heden mij, morgen dij) maar doet vooral denken aan het vlezige deel van het bovenbeen.
E – eij, valt af, te contaminerend voor iemand die altijd ei en ij door elkaar haalt.
F – Fij, valt af. Kort je het af, dan lijkt het op feministe(e). Een hermafrodiet is niet per definitie een feminist.
G – gij, valt niet onmiddellijk af, maar is misschien te beleefd. Bovendien wekt het verwarring in Brabant, Limburg en Vlaanderen, waar gij nog veel gebruikt wordt.
H – hij, valt uiteraard af.
I – iij, valt af.
J – jij, valt af. Bestaat al.
K – kij, valt af. Te hard.
L – lij, valt af. Bestaat al, je zou dan de wind van voren krijgen.
M – mij, valt af. Bestaat al.
N – nij, valt af. Plat voor nieuw. Dat wil je niet.
O – oij, valt af. Schijnt een achternaam te zijn. En spreek je gemakkelijk uit als het vrouwelijke schaap.
P – pij, kanshebber. Een pij is weliswaar ook een lang kledingstuk van grove wol voor monniken. Maar wie weet tegenwoordig nog wat monniken zijn? Bovendien zorgt dit kledingstuk ervoor dat alle monniken gelijk aan elkaar zijn. Dat is in dit geval mooi meegenomen.
Q – qij, valt af. Doet denken aan drag queen.
R – rij, valt af. Om diverse redenen.
S – sij, valt af. Lijkt teveel op zij.
T – tij, kanshebber. Geen eb, geen vloed, dus een derde overkoepelende vorm.
U – uij, valt af. Stinkt bij nader inzien.
V – vij, valt af. Als je dat afkort kom je weer uit bij vrouw.
W – wij, valt af. Bestaat al en scheert iedereen over één kam.
X – xij, valt af. Wie wil er nou een kruisje zetten, alsof je analfabeet bent? Bovendien klinkt het teveel als kzei: kzei toch dat ik geen hij en geen zij ben, maar xij! Dat wordt lastig uitleggen aan een ambtenaar van de burgerlijke stand.
Y – yij, valt af. Zit iets Yin en Yang in, dat is mooi, maar het klinkt als jij.
Z – zij, valt uiteraard ook af.’

‘Indrukwekkende lijst, Fries. Ik heb mijn keuze gemaakt. Het moet pij worden: Pij liep naar de koelkast en pakte er een biertje uit. Even wennen misschien, maar het klinkt goed. En als je het afkort heb je p = persoon. m/v/p. Mee eens? Ik ga meteen een bericht sturen naar het Genootschap Onze Taal.’
‘O nee, Koekoek, stop!! Ik heb voor de zekerheid de Dikke van Dale gecheckt. Daar staat dat pij een scheldwoord is, het betekent heks!’
‘Zucht, nou weet ik het ook niet meer. Taal is te ingewikkeld voor mij. Hoe kwamen we hier ook alweer op? O ja, door die tijgerwormen. Weet je, ik ga zo’n lekker wormpje pikken en zing jij dan intussen een liedje voor mevrouw?’