k&f
‘De winter is gelegd. De lente kan beginnen.’
‘Een ei leggen, snap ik, Koekoek, maar de winter? Leg uit.’
‘Als duizend sneeuwvlokjes heeft mevrouw de puzzelstukjes aan elkaar gelegd tot een indrukwekkend Oostenrijks winterlandschap. Als het buiten niet wil winteren, dan moet je zelf iets verzinnen, toch? Je kunt naar de Alpen of de Weissensee gaan, met het risico dat je ingesneeuwd raakt. Maar een grote tafel voldoet ook. De lampen aan, de gordijnen dicht. Die Winterreise van Schubert op de achtergrond. Of gedraag ik me nu weer te romantisch?’
‘Zoals gewoonlijk. En meneer, mocht die ook meedoen?’
‘Je weet dat hij liever een kaartje legt, maar heimelijk keek hij toch af en toe mee. Maar nee, hij mag niet meedoen. Dit is een strikt eenpersoonsspel.’
‘Ik geloof niet dat hij eronder lijdt, hij heeft zo zijn eigen puzzels op te lossen, dacht ik.’
‘Ja, laat één ding duidelijk zijn. Je hoeft absoluut geen medelijden met hem te hebben. Hij mag menig puzzel ontwarren in binnen- en buitenland. En waar hij zat, ik weet het niet, maar hij kreeg een Whatsappje toegestuurd met het bewijs dat de puzzel klaar was. Vervolgens werd het ding zorgvuldig ontleed en doorgeschoven naar de buurvrouw.
Klaar en weg dus, maar mevrouw bekijkt de wereld nog steeds door het grid van een legpuzzel. Het schijnt dat je tijd nodig hebt om af te kicken. Haar oog speurt naar het kleinste detail in het landschap dat als aanknopingspunt kan dienen.
Het felroze jack van de trimster. Een restje rood-wit afzetlint, het geel van een plastic tasje, metallic van een Dommelschblikje, knoestige schaduwen op het pad, een glinsterende druppel op een maïsakker, gauloisesblauw van een sigarettenpakje, weerspiegeling in de natte voren, het treurig verbleekte A-viertje van een maanden geleden weggelopen hond, een zilveren blisterverpakking, het aquarel van serpentines..
‘Dát verzin je, Koekoek! Het is nog geen carnaval.’
‘Oké, maar weet jij waarom de meeste van deze details opvallen?’
‘Omdat de zon schijnt in dat puzzellandschap van haar, natuurlijk.’
‘Goed zeg! Zal ik je opgeven voor de nieuwe ronde van de slimste mens?’
‘Ik ben dan wil de slimste van ons tweeën, maar net zomin als jij ben ik een mens, Koekoek. Sowieso voel ik meer voor 2 voor 12.’
‘Doen we Fries, jij geeft de antwoorden en ik zoek ze op.’
Februari 2014