‘Vrolijk kerstfeest, Koekoek. Gezellig, het hele gezin aan de brunch. Valt het je ook op dat meneer veel Limburgers om zich heen verzameld heeft? Vrouw, schoonzoon, schoondochter.’
‘Luister, mevrouw probeert antwoord te geven op de vraag wat nou het verschil is tussen een neef en een achterneef. Maar ze doet te moeilijk, dezelfde generatie, een andere generatie…’
‘Gé Reinders,’ schiet meneer te hulp.
‘O ja, Gé Reinders is mijn neef.’
‘Is Gé Reinders jouw neef?’ klinkt het als uit één verraste Limburgse mond.
Als antwoord laat mevrouw een liedje horen: de Van Horens.
“De Van Horens die gaan dansen, die houden van sjansen. Vlaai, sigaar en een borrel.”
De kerstsfeer krijgt een kermisachtige franje.
‘En heb je nog meer beroemdheden in de familie?’
Mevrouw probeert weer op de uitgangsvraag terug te komen: ‘Ja, mijn neef Michiel van Horen, die met zijn nieuwe band SYNCHROMATIC optrad bij Serious Request. Maar dat is een neef in een andere generatie.’
‘Koekoek, wat zie ik? Een traantje? Wat is dat nou!’
‘Ja Fries, het hoort een beetje bij zo’n dag als vandaag, hè. Even stilstaan bij het heden en verleden. En dat komt vandaag zo mooi bij elkaar. Want je moet weten dat mijn nest bij de Van Horens heeft gehangen. Dus ik rúik die vlaai, die sigaar en die borrel weer.’
‘Ai, pas op Koekoek, zo meteen ga ik ook nog sniffen. Zie ik ook weer onze verjaarsfeesten van vroeger voor me, met zijn allen in een grote kring. Vieux-tje, advocaatje.’
‘Mooie herinneringen aan een uitgestorven generatie, Fries. Neven, nichtjes, achterneven en achternichtjes, wat dan ook. Vandaag is het Kerst, en nog verrekte wit ook.´