‘Die kast. Gaat die ooit nog geverfd worden, wat denk je Fries?’
‘Ja, ik denk van wel. Dat was de deal. Het is toch een mooie zelfgebouwde kast. Alleen is dat grenenhout een beetje, hoe zal ik het zeggen, altmodisch.’ ‘Mooi gezegd, Fries.’
‘En hoe meer mensen roepen: moet je niet doen, moet je niet doen, hoe meer meneer en mevrouw er van overtuigd raken om het juist te doen. Toch altijd net iets anders dan anderen, dat zit in mevrouw’s genen. En meneer is er al een beetje door geïnfecteerd. Maar: inzichten kunnen veranderen. Eerst moest die vijver gedumpt, zoiets burgerlijks! Maar nu blijkt wat voor een uniek ecosysteem daar in hun tuin ligt vol spartelende vissen en schutkleurige kikkers, krijgt hij een nieuwe kans. Mooi toch.’
‘Ónze tuin, Fries. Wij wonen hier ook. Alleen vraag ik me af of wij nog ooit inspraak krijgen. Tot op de dag van vandaag is er nog niet naar mijn mening gevraagd. Over niks niet.’
‘Dat is een feit. Maar je hebt wel een fantastisch nieuwe slinger gekregen. Nu loop je tenminste weer een beetje in de pas. Je ging mij wat te snel, broeder.’